Dom rektora, później prałata kanclerza


Dom rektora, później prałata kanclerza to budynek w północno-zachodniej części Placu Katedralnego powstały w II połowie XVI wieku. Jest to budowla piętrowa, częściowo podpiwniczona, nakryta dachem czterospadowym. Piwnice i parter nakryte są sklepieniami z II połowy XVI wieku. Otwory okienne w fasadzie budynku stylizowane na XVI-wieczne są efektem remontu w latach 1847-49. Brama wejściowa – klepkowa z XIX wieku.

Budynek zbudowany został z przeznaczeniem na mieszkanie rektora szkoły parafialnej. W latach osiemdziesiątych XVII wieku został rezydencją prałata kanclerza. Po 1785 r. dom przejął Fundusz Religijny. W latach 1814-1817 budowla stała się własnością szkoły austriackiej i urządzono w niej mieszkanie dla dyrektora, tę funkcję pełniła do początku XX wieku. Po II wojnie światowej dom stał się częścią kompleksu budynków Muzeum Diecezjalnego.
                                         
 Jarosław Zbrożek

Lokalizacja

 

Galeria 2011 r. (kliknij tutaj) – fot. Jarosław Zbrożek. 

Bibliografia
Opracowania:
1. Krupiński A. B., Zabytki urbanistyki i architektury województwa tarnowskiego, Tarnów 1989.
2. Moskal K., Dom rektora, [w:] Encyklopedia Tarnowa, red. A. Niedojadło, Tarnów 2010.
3. Trusz M., Dom rektora, później prałata kanclerza, [w:] Tarnów – Stare Miasto – Wielki Przewodnik t. 2, red. S. Potępa, Tarnów 1995.