Jan Duwall (1720-1785) – biskup tarnowski (nominat) 1783-1785


Jan Duwall (Duvall, Duval) ur. 13 kwietnia 1720 r. w Żegocinie w spolszczonej rodzinie francuskiej. Był synem Ludwika Duwalla i Katarzyny z Sagatowskich. Studia teologiczne odbył w Krakowie, gdzie 1 kwietnia 1747 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W 1748 r. wyjechał na dalsze studia do Rzymu.

18 kwietnia 1752 r. mianowany prałatem scholastykiem kolegiaty wojnickiej. Od 1755 r. proboszcz w Prandocinie, zaś od 4 lipca 1757 r. w Radłowie. Za jego czasów kościół parafialny w Radłowie został przebudowany w stylu barokowym. 1 października 1757 r. zrezygnował z probowstwa w Prandocinie i został prepozytem w kolegiacie w Wojniczu. 19 maja 1763 r. uzyskał doktorat obojga praw na UJ w Krakowie. Przebywając w Wojniczu odbudował tam spalony kościół.

Bp krakowski Kajetan Sołtyk mianował go 22 marca 1781 r. wikariuszem gerneralnym dla galicyjskiej części diecezji krakowskiej. 20 września 1783 r. cesarz austriacki Józef II erygował bez zgody Watykanu nową diecezję ze stolicą w Tarnowie i na pierwszego biskupa mianował ks. J. Duwalla. Bp nominat zamieszkał w klasztorze oo. Bernardynów i zajął się organizowaniem nowej diecezji. Nie doczekał prekonizacji z Rzymu i zmarł w Tarnowie w klasztorze oo. Bernardynów 13 grudnia 1785 r. 

Został pochowany na przyklasztornym cmentarzu naprzeciw drzwi kościoła; jego grób nie zachował się.

Mieczysław Czosnyka

Bibliografia

Opracowania:
1. Dobrowolski T., Biskupstwo tarnowskie, „Biblioteka Warszawska” 1886, nr 183.
2. Kumor B., Diecezja tarnowska, Kraków 1985.
3. Nowak A., Słownik biograficzny kapłanów diecezji tarnowskiej 1786-1985, t. I, Biskupi i kanonicy, Tarnów 1999.

Czasopisma:
1. Brożek G., Jan bez katedry, „Tarnowski Gość Niedzielny” 2011, nr 4.

Fotografie

1. Jan Duwall (fot. Archiwum Diecezjalne w Tarnowie).