Kościół pw. św. Maksymiliana Kolbego
W lipcu 1877 r. Siostry przybyły do Tarnowa i zamieszkały w dużym domu wraz z ogrodem przy ul. Bema (ówcześnie Ogrodowej). Rok później mogły się cieszyć obszerną kaplicą pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, która stanęła na rogu ulic Bema (ówczesnie Ogrodowej) i Urszulańskiej. Była to budowla w stylu neoromańskim na planie krzyża greckiego, murowana z cegły, otynkowana. Posiadała dach siodłowy o małym nachyleniu połaci, kryty blachą. Na skrzyżowaniu kalenic znajdowała się czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę, wnętrze nakryte było sklepieniami. Na wyposażenie kaplicy składało się m.in.:
- ołtarz główny z figurą Serce Jezusa wykonany przez Latoszyńskiego według projektu Michała Zajączkowskiego,
- ambona wykonana przez Latoszyńskiego według projektu Michała Zajączkowskiego,
- neobarokowy ołtarz boczny z współczesnym obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej i w zwieńczeniu św. Józefa malowany przez s. Jadwigę Niesiołowską,
- konfesjonał.
Konsekracji kaplicy 20 października 1878 r. dokonał biskup tarnowski Alojzy Pukalski. Projektantem kaplicy był Karol Polityński.
W latach 70. XX wieku rozpoczął się proces tworzenia nowej parafii wyodrębnionej z Parafii Katedralnej, który zakończył się 20 kwietnia 1979 r., kiedy to ks. bp. Jerzy Ablewicz erygował parafię pw. bł. Maksymiliana Kolbego. Jej pierwszym proboszczem był ks. Stanisław Gurgul. Kaplica Sióstr Urszulanek stała się kościołem nowej parafii, jednak zupełnie nie nadawała się do nowych potrzeb – była po prostu za mała. 11 lipca 1979 r. rozpoczęto budowę lub raczej przebudowę klasztornej kaplicy na kościół parafialny. 14 kwietnia 1982 r. papież Jan Paweł II poświecił kamień węgielny świątyni.
W obecnym kształcie kościół to budowla murowana z cegły i piaskowca, o konstrukcji żelbetowej, pokryta częściowo stropodachem, na planie zbliżonym do kwadratu, dwukondygnacyjna. Ściana frontowa jest asymetryczna, zwieńczona krzyżem i wypełniona dużym oknem witrażowym. Wewnątrz ściany wschodnia i północna wykończone są cegłą fugowaną, natomiast południowa i zachodnia są tynkowane. Do dolnego kościoła prowadzą schody z przedsionka znajdującego się przy bocznym wejściu.
Drzwi wejściowe zarówno główne jak i boczne wykonane są z brązu. W głównych znajdują się 24 spiżowe tablice przedstawiające męczeństwo narodu polskiego w czasie II wojny światowej, w tym męczeństwo i chwałę św. Maksymiliana. Natomiast boczne związane są z papieżem Janem Pawłem II i poświęceniem kamienia węgielnego kościoła.
Na wyposażenie górnego kościoła m.in. składa się:
- ołtarz – marmurowy, cokół zbudowany z marmurowych kamieni łupano-ciosanych, a na nim numery więźniów KL Aushwitz w tym św. Maksymiliana Kolbego, wewnątrz relikwie bł. Karoliny Kózkówny oraz św. Herkulana wykonany przez Andrzeja Trybulskiego,
- nastawa ołtarzowa – polichromowana z drewna lipowego w formie zdwojonego dyptyku przedstawia sceny z życia św. Maksymiliana Kolbego z figurami Maryi Niepokalanej i św. Maksymiliana wykonana przez Kazimierz Klimkiewicza według projektu prof. Bronisława Chromego,
- tabernakulum – ma formę kolistą, ujętą w wieniec kłosów i kiści winogron, wykonane przez Mariana Mikułę według projektu ks. Władysława Szczebaka, ks. Stanisława Gurgula i Kazimierza Klimkiewicza, natomiast postacie aniołów – wykonane są w drewnie przez Kazimierza Klimkiewicza według projektu prof. Bronisława Chromego
- stacje drogi krzyżowej – wykonane są w drewnie przez Kazimierza Klimkiewicza według projektu prof. Bronisława Chromego,
- chrzcielnica – z brązu, przedstawia figurę Jezusa Zmartwychwstałego i motyw „wody życia” – wykonana przez Mariana Polańskiego według projektu Marka Benewiata,
- witraże – wykonane przez Krzysztofa Paczka według projektu Józefa Furdyna.
Na południowej ścianie kościoła znajduje się kapliczka, a w niej:
- obraz Matki Bożej Częstochowskiej – wykonany przez karmelitankę s. Marcelina Jachymczak,
- relikwie św. Maksymiliana Kolbego,
- wota za wyproszone łaski.
W dolnym kościele znajduje się kopia obrazu Matki Bożej Łaskawej Królowej Korony Polskiej słynącej łaskami w katedrze we Lwowie namalowany przez Jerzego Ruszela.
Kościół projektował Józef Dutkiewicz i Jerzy Stanisz. Prace budowlane prowadził Władysław Kryczka.
Kościół i jego wnętrze są w nowoczesnym stylu, bardzo prostym wręcz ascetycznym co ma nawiązywać do życia i śmierci św. Maksymiliana Kolbego.
Jarosław Zbrożek
Lokalizacja
Galeria 2016 r. – zewnątrz – (kliknij tutaj) – fot. Jarosław Zbrożek
Galeria 2016 r. – wewnątrz – (kliknij tutaj) – fot. Jarosław Zbrożek
Bibliografia
Opracowania:
1. Leniek J., Herzig F., Leśniak F., Dzieje Miasta Tarnowa, Tarnów 1911.
2. Leo A., Kościół p.w. Serca Pana Jezusa, klasztorny SS. Urszulanek , [w:] Tarnów – Strusina – Wielki Przewodnik, t. 19, red. S. Potępa, Tarnów 2009.
3. Potępa S., Złota era Tarnowa, Tarnów 1998.
Strony internetowe:
1. Strona parafii św. Maksymiliana Kolbego w Tarnowie – Historia Parafii i opis wystroju kościoła.
Protokół dostępu: https://maksymilian.diecezja.tarnow.pl/strony/historia-parafii-i-opis-wystroju-kosciola [21.03.2022 r.].
2. Urszulanki Unii Rzymskiej – Tarnów.
Protokół dostępu: https://www.osu.pl/Tarnow,864.html [21.03.2022 r.].