MOJE MIASTO TARNÓW – MÓJ POWIAT TARNOWSKI

„Tarnovia” jest najstarszym klubem sportowym w Tarnowie. Jej działalność trwale wpisała się w historię tarnowskiego sportu, poniekąd ją tworząc. Swoistym złotym okresem dla „Tarnovii”, charakteryzującym się intensywnym rozwojem oraz dużym zainteresowaniem tarnowian, były lata międzywojenne. Wtedy to odnotowano wzrost zainteresowania społeczeństwa Tarnowa działalnością sportową prowadzoną przez tę organizację. Z inicjatywy zarządu klubu, działaczy, sportowców powstawały nowe sekcje sportowe oraz rozwijały się już istniejące, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom społecznym. Młodzież i pracownicy ówczesnych zakładów tarnowskich oraz mieszkańcy miasta wykazywali duże zainteresowanie sportem. Dla mieszkańców miasta rozgrywki z udziałem „Tarnovii” stanowiły nie lada atrakcję – skupiały rzesze sympatyków, wyzwalały silne emocje, budziły dumę z osiągnięć zawodników ich klubu. O wyczynach sportowców „Tarnovii” rozpisywała się ówczesna lokalna prasa, były one również szeroko komentowane w różnyc

W 2007 r. w środowisku tarnowskiej Izby Przemysłowo-Handlowej i Towarzystwa Przemysłowego powstał pomysł ufundowania pomnika króla Władysława Łokietka, który stanąłby w Tarnowie. W tym samym roku przeprowadzono wstępne rozmowy ze znanym rzeźbiarzem prof. Czesławem Dźwigajem – dziekanem Wydziału Rzeźby Krakowskiej ASP, późniejszym wykonawcą rzeźby pomnika oraz znaleziono odpowiednie miejsce na jego lokalizację na ulicy Wałowej między kamienicami nr 7 i 9.

Wstęp Dom zakonny w Tarnowie przy ul. Mościckiego 18 jest placówką Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, które powstało w Wielkopolsce w 1850 r. Założył je bł. Edmund Bojanowski, a głównym zadaniem sióstr jest praca oświatowo-charytatywna oraz opieka nad dziećmi, ubogimi i chorymi. W 1861 r. siostry przybyły także do Galicji. Od głównej siedziby w Starej Wsi przyjęły nazwę służebniczki starowiejskie[1]. Siostry założyły swe placówki w diecezji tarnowskiej już w 17 roku istnienia[2]. Do samego Tarnowa przybyły 24 stycznia 1868 r. by na prośbę Zarządu Miejskiego podjąć prowadzenie kuchni dla biednych w Ratuszu. Pracowały tam do maja 1868 r. Rok później Zarząd poprosił siostry pielęgniarki o pełnienie posługi w szpitalu. Pracę podjęło 6 sióstr i trwała ona do listopada 1881 r.[3] Na terenie Tarnowa powstawały placówki: Gumniska (1907), Chyszów (1918), ul. Krakowska (1919), Mościce (1931), ul. Mościckiego 16 (1934), Rzędzin (1938), ul. Nowodąbr