Dom mansjonarzy znajduje się w północno-wschodniej części Placu Katedralnego. Jest to budynek murowany, podpiwniczony, piętrowy. W XV wieku w jego miejscu znajdowały się dwa prawdopodobnie drewniane domy, należące do prebendy zamkowej (strona wschodnia) i prebendy św. Bartłomieja (strona zachodnia). Po pożarze, który strawił obydwa te domy i miał miejsce pod koniec XV wieku, na przełomie XV i XVI wieku odbudowano je już jako murowane. W 1609 r. książę Janusz Ostrogski ufundował kolegium mansjonarzy (kapłanów niższej rangi), których siedzibą został dom prebendy św. Bartłomieja. Zadaniem mansjonarzy było pozostawać na miejscu i pełnić wyznaczone funkcje duszpasterskie i liturgiczne. Przez niemal cały XVII wiek obydwa w/w domy były nieremontowane i popadały w ruinę. Dopiero w 1697 r. siedzibę mansjonarzy wyremontowano za znaczną wtedy kwotę 1 tyś zł. W XVIII wieku obydwa domy przykryto wspólnym dachem, a ich wnętrza scalono. Wewnątrz mieściło się 10 pokoi i kuchnia. W 1786 r. nie