MOJE MIASTO TARNÓW – MÓJ POWIAT TARNOWSKI

Mieszkańcy ulicy Jasnej, na której znajduje się już kilkanaście domów, zwracają się do świetnego Magistratu z prośbą, aby swe ojcowskie oko zwrócił i na tą biedną uliczkę, albowiem chociaż już tam mieszka kilkanaście rodzin, nie ma tam ani chodnika ani najmniejszej ścieżki wyżwirowanej, tak, że mieszkańcy toną w błocie [1] . 

Statuetka, będąca miniaturą pomnika Eugeniusza Kwiatkowskiego usytuowanego przez siedzibą Azotów Tarnów, mierzy ok. 37 cm, z czego długość popiersia to 27 cm, a wysokość podstawy to 10 cm. Popiersie wybitnego polityka i pierwszego konsolidatora polskiego przemysłu odlane zostało z brązu, podobnie jak zdobiące park i wnętrze Willi Kwiatkowskiego popiersia prezydenta II RP Ignacego Mościckiego oraz wicepremiera i ministra skarbu Eugeniusza Kwiatkowskiego. Na materiał postawy posągu wybrano granit. Każda ze statuetek posiada swój numer, dzięki czemu zyskuje niepowtarzalny charakter.

Uznając wkład intelektualny i osobiste zaangażowanie w budowę, a następnie gospodarczą ewolucję mościckiej Państwowej Fabryki Związków Azotowych, stanowiącej podwaliny pod dzisiejsze Azoty Tarnów, zarząd spółki postanowił ufundować popiersia Ignacego Mościckiego i Eugeniusza Kwiatkowskiego, które usytuowane zostały na terenie parku, otaczającego Willę Kwiatkowskiego – siedzibę pierwszych dyrektorów PFZA, a obecnie zarządu firmy.

To wyjątkowy człowiek! Nie tylko jest zdolny, ale wszystkie swe siły oddałby państwu. Dla niego nie ma innej pracy, poza pracą dla państwa – tak o pomysłodawcy Centralnego Okręgu Przemysłowego i budowniczym portu w Gdyni wicepremierze Eugeniuszu Kwiatkowskim wypowiadał się prezydent II Rzeczpospolitej Ignacy Mościcki. Doceniając wkład inżyniera Kwiatkowskiego w budowę i rozwój polskiego przemysłu, zwłaszcza powstałej w 1927 r. Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Mościcach, Zarząd Azotów Tarnów – kontynuatora międzywojennej PFZA – ufundował jego pomnik, który stanął na skwerze przed główną siedzibą mościckiej spółki. Budowa pomnika była jednym z elementów obchodów jubileuszu 85-lecia istnienia Azotów Tarnów.

W przededniu I wojny światowej najistotniejszą sprawą dla społeczeństwa polskiego było odzyskanie niepodległości. Pamiętny rok 1863 oznaczał w porozbiorowych dziejach Polski osłabienie kierunku spiskowo-insurekcyjnego. Po upadku powstania styczniowego sprawa niepodległości Polski wydawała się zupełnie przegrana, a obraz sytuacji popowstaniowej przedstawiał się jako klęska wielkich nadziei, represje wobec pokonanego narodu i zniknięcie sprawy polskiej z areny międzynarodowej. Z problemu europejskiego sprawa ta stawała się  wewnętrzną kwestią państw zaborczych. Przetrwała jednak tożsamość narodu pozbawionego własnego państwa, idee niepodległościowe przejęło następne pokolenie. Początkowo realizowano je drogą pracy organicznej i pracy u podstaw za sprawą działalności w wielu różnych dziedzinach życia społeczno-gospodarczego i kulturalno-oświatowego, w zastosowaniu się do istniejących warunków politycznych. Pokolenie popowstaniowe dążyło do wszechstronnego rozwoju ekonomicznego i kultura

Przez cały czas swej działalności tarnowscy ludowcy skupieni wokół Stanisława Mierzwy [1] pragnęli oddawać hołd Wincentemu Witosowi. Robili to w miarę swoich możliwości, lecz w dużej mierze zależało to również od sytuacji w kraju i stosunku władz do postaci Wincentego Witosa, symbolizującego niezależny i nieskrępowany ruch ludowy.

Zofia Maria Machalska urodziła się 26 marca 1884 r. w Tarnowie jako córka Stanisława i Julii z Czajkowskich. Ukończyła szkołę ludową, wydziałową, seminarium nauczycielskie, 3-letni Wyższy Kurs Naukowy. Maturę zdała 18 czerwca 1903 r.

Analiza reklam zamieszczanych w prasie może dostarczać bogatego materiału na temat sposobów prowadzenia akcji reklamowych oraz metod przekonywania klientów. Ułatwia także odpowiedzi na pytania o udział w reklamie prasowej przedstawicieli poszczególnych branż przemysłowo-handlowych oraz ich pochodzenie i przynależność do wielkiego, średniego lub małego kapitału. Przeglądając tarnowskie ogłoszenia prasowe pod względem przynależności towaru do branży nasuwa się wniosek, że ogłoszeniodawcy dobrze wiedzieli do kogo adresują swoje teksty. Świadczy o tym m.in. związek między charakterem reklam a specyfiką pisma, na którego łamach były zamieszczane. Nie ma jednak informacji mogących jednoznacznie stwierdzić, do kogo adresowane były inseraty reklamowe zamieszczane w tarnowskiej prasie, kim byli ludzie, którzy stawali się bezpośrednimi odbiorcami anonsów, jaki był ich statut finansowy oraz do jakiej klasy społecznej należeli. Daje się to doskonale zauważyć w przypadku tygodnika polityczno-spo

Przedmiotem niniejszego artykułu jest próba charakterystyki mediów zakładowych w mościckiej fabryce Azoty Tarnów. Opisowi poddano Zakładowe Studio Radiowe, biuletyn zakładowy „Tarnowskie Azoty” oraz oficjalną firmową witrynę internetową www.azoty.tarnow.pl. Przedział czasu obejmuje lata 1950-2010, a materiał źródłowy stanowią w głównej mierze wydania archiwalne omawianego czasopisma „Tarnowskie Azoty”. W 1927 r. z inicjatywy Prezydenta RP Ignacego Mościckiego, została uruchomiona na ówczesnych obrzeżach Tarnowa, Państwowa Fabryka Związków Azotowych [1] . Przedsiębiorstwo w okresie międzywojennym stanowiło jedną z największych strategicznych inwestycji przemysłowych Centralnego Okręgu Przemysłowego w Polsce i było gospodarczym fundamentem II Rzeczypospolitej. Po zakończeniu wojny i sukcesywnej odbudowie oraz odtworzeniu instalacji technologicznej, zakłady dostosowano organizacyjnie do nowych przepisów państwowych. Tarnowska fabryka, modernizowana od początku lat 50-tych dwudziestego